«Γράφω αποκλειστικά για μένα, ούτε για τους εκδότες μου, ούτε για τους αναγνώστες μου και ούτε φυσικά για την τηλεόραση, όταν ξεκινώ το γράψιμο μιας ιστορίας το κάνω αποκλειστικά και μόνο έτσι όπως εγώ θέλω και μου βγαίνει εκείνη την περίοδο.
Το γράψιμο είναι για μένα τρόπος ζωής και σαφώς όχι επάγγελμα, δεν είναι δουλειά, δεν είναι απασχόληση, είναι η ίδια μου η ζωή.» απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια στην ΑΝΑΤΟΛΗ η πολυδιαβασμένη συγγραφέας Λένα Μαντά στην παρουσίαση του νέου της Βιβλίου «Τα πέντε κλειδιά».
Η εκδήλωση φιλοξενήθηκε από το βιβλιοπωλείο ΔΟΜΗ του Αγίου Νικολάου στο καφέ Du Lac το βράδυ της Τετάρτης σε μια κατάμεστη από αναγνώστριες αίθουσα η ίδια η συγγραφέας εξήγησε γιατί κάνει μόνη της τις παρουσιάσεις των βιβλίων θέλοντας να τονίσει ότι μόνο ο ίδιος ο δημιουργός ενός βιβλίο γνωρίζει καλύτερα πως πρέπει να μιλήσει για το έργο του χωρίς να πρέπει ούτε να υπερβάλουν ούτε και να το παρουσιάσουν σαν ένα έργο μοναδικό, εξαιρετικό και ασυναγώνιστο.
Έκανε μια μικρή αναδρομή σε όλα της τα προηγούμενα βιβλία, μίλησε με θετικό πρόσημο για το ηλεκτρονικό βιβλίο ενώ η θέση της αναφορικά με την τηλεοπτική μεταφορά των βιβλίων της είναι και θετική και αρνητική. «Έχουν γίνει τηλεοπτικά σήριαλ βιβλία μου που το περιεχόμενο τους το έχουν σεβαστεί στην τηλεοπτική παραγωγή ενώ σε άλλες περιπτώσεις όχι τόσο.» είπε απατώντας σε όλες τις ερωτήσεις του κοινού όπου αυτές και αν αναφέρονταν. Έδωσε την ύψιστη θέση στον ρόλο της οικογένειας της και το πόσο την έχουν στηρίξει, μίλησε χωρίς δισταγμούς και κόμπλεξ για το θέμα της υγείας της και με χαρά υπέγραψε δεκάδες βιβλία.
Έδωσε δε την ευκαιρία σε δύο από τους παρόντες στην παρουσίαση να ακολουθήσουν την ίδια και τους ιδιοκτήτες του βιβλιοπωλείου ΔΟΜΗ για ένα κρασί αμέσως μετά ενώ κλήρωσε και δώρα σε άλλους 20. «Αυτό κι αν ήταν αλλόκοτο βιβλίο! Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω… Δεν ήθελε να ξεκινήσει με τίποτα, δεν μπορούσε να τελειώσει με τίποτε! Ας τα πάρω, όμως, από την αρχή… Πρώτα απ’ όλα, όταν γεννήθηκε η ιδέα, την απέρριψα! Από πού κι ως πού εγώ να γράψω κάτι που, αν δεν ήταν αστυνομικό, είχε πάντως τις… αποχρώσεις του; Πώς θα κατάφερνα κάτι που πάντα φοβόμουν;
Έριξα την προσοχή μου σε κάτι άλλο που σκέφτομαι από καιρό. Ούτε αυτό ήθελε να βγει, όμως. Και ξαφνικά στην έκθεση βιβλίου στο Ζάππειο μια αναγνώστρια, η Ειρήνη, φεύγοντας, μου είπε κάτι που θεώρησα πως, αν δεν ήταν σημάδι, του έμοιαζε αρκετά. Μου δήλωσε: «Πολύ θα ήθελα να σε δω και σε κάτι αστυνομικό!» Αυτό ήταν… Εκείνη τη στιγμή ήξερα ότι θα έγραφα το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας. Ή έτσι νόμισα τουλάχιστον… Όλα εναντίον μου! Κοσμογονικές αλλαγές, ανατροπές, πολλές στεναχώριες στο φιλικό μου περιβάλλον με γονάτισαν στην κυριολεξία.
Με πολύ κόπο έπιασα το νήμα, κι εδώ χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον γιο μου, τον Αλέξανδρο. Το παλικάρι μου πέρασε ώρες να συζητάει μαζί μου κάθε πιθανή εκδοχή του βιβλίου, με συμβούλευε, με βοηθούσε να μην κάνω λάθη, μου έδινε ιδέες, με ενθάρρυνε και με έκανε να συνεχίζω. Αρκετές φορές έψαχνε στο διαδίκτυο λεπτομέρειες που χρειαζόμουν και μου τις παρουσίαζε, δίνοντάς μου ακόμα ένα κίνητρο να προχωρήσω. Πρώτη φορά μέχρι και η κόρη μου κινητοποιήθηκε, είχε λόγο και άποψη ως προς την ιστορία. Ξαφνικά έγιναν… οικογενειακή υπόθεση τα πέντε κλειδιά.» είπε.
Με πολύ κόπο έπιασα το νήμα, κι εδώ χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον γιο μου, τον Αλέξανδρο. Το παλικάρι μου πέρασε ώρες να συζητάει μαζί μου κάθε πιθανή εκδοχή του βιβλίου, με συμβούλευε, με βοηθούσε να μην κάνω λάθη, μου έδινε ιδέες, με ενθάρρυνε και με έκανε να συνεχίζω. Αρκετές φορές έψαχνε στο διαδίκτυο λεπτομέρειες που χρειαζόμουν και μου τις παρουσίαζε, δίνοντάς μου ακόμα ένα κίνητρο να προχωρήσω. Πρώτη φορά μέχρι και η κόρη μου κινητοποιήθηκε, είχε λόγο και άποψη ως προς την ιστορία. Ξαφνικά έγιναν… οικογενειακή υπόθεση τα πέντε κλειδιά.» είπε.
Στο βιβλίο που έχει και αναφορά και στην περιοχή μας με τους ήρωες του σε κάποιο σημείο να κάνουν ξενάγηση στην Σπιναλόγκα βρίσκεται ήδη στις προθήκες των βιβλιοπωλείων από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.
ΘΑΝΟΣ ΚΟΡΟΜΠΥΛΙΑΣ